Ostatnio troszkę narzekałam na ciemności i pochmurnosci. Od wczoraj mam piękne słońce:)) inna jakość życia!
Weekend spędziłam na rekolekcjach z s. Judytą Pudełko. Tematem była kobieta w zamyśle Bożym. S. Judyta to znana biblistka i niezwykła kobieta. Ale to temat na osobny post.
Dziś dzielę się z Wami radością słońca!
W takich okolicznościach przyrody, nawet powrót do pracy po feriach nie wydaje się taki straszny ;)
Madziu, chłonę Twoją radość słońca i z zazdrością spoglądam na ten boski błękit nieba! W tym roku tylko raz jedyny, pewnego styczniowego dnia wyszło słonko na jakieś 2 godziny - pooglądałam sobie przez okno w pracy... to tak, jakby lizać lizaka przez papierek :-((
OdpowiedzUsuńPrzestaję już panować nad moim zgorzknieniem, ale będzie tylko gorzej, ponieważ energię do życia czerpię ze słońca...
Ściskam mocno!
Anita
Może niedługo i umna Twoim niebie zaświeci i zmieni wszystko :) tego Ci życzę, bo człowiek inaczej funkcjonuje!
UsuńŚlę moc uścisków Anitko.
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuń