Potęga wdzięczności

 Od wielu, wielu lat Sylwester nie jest dla mnie szczególnym dniem. Dzień jak każdy inny, może z większą otoczką medialną. Jednak podskórnie czuć, że coś się zmienia, nadchodzi coś nowego. Jedna nowa cyferka
w dacie ;)

Ale niezależnie od tego jak traktuję ostatni dzień starego roku, dziś wypełnia mnie wdzięczność. Aż się ze mnie wylewa. Nie znajduję słów podziękowań za wszelkie dobro, radość i oznaki miłości jakie były moim udziałem
w tym roku. Jestem wdzięczna nawet za każdą trudną chwilę, bo one uczyły mnie zaufania i zawierzenia :)

Nie czytam poradników życiowych, nie słucham trenerów itp, ale z tego co mi miga w necie widzę, że prawie każdy mówi o potędze wdzięczności i potrzebie pielęgnowania jej w sobie. Dostrzeganie dobra w codzienności jest bardzo ważnym i pięknym elementem naszego życia. 

Mam nadzieję, że dostrzegacie je wokół siebie, całe morze dobra i piękna :) Tego Wam z całego serca życzę.

Zdjęcia wybrałam z całego roku. Tylko kilka ;) Są na nich uwiecznione szczęśliwe chwile, bo szczęśliwym ponoć się tylko bywa. Jak najwięcej takich chwil w 2024 roku :)

 

Kochani, dobrze, że jeszcze tu jesteście <3

Przełomowy rok

 Z której strony by nią patrzeć ten rok był dla mnie i mojej rodziny przełomowy. 

Wiele radosnych wydarzeń, spełnionych marzeń, pięknych chwil, nowych relacji...

W rodzinie wielkie zmiany. Był ślub, zaręczyny i na koniec roku bomba- ciąża 😄 i kazda z tych wiadomości u innego dziecka moich sióstr. Jedna siostrzenica wyszła za mąż, chrzesniak się zaręczył, a najstarsza siostrzenica jest w stanie błogosławionym 😄 obfitość radości. 

Ja zdecydowałam się wyjść poza swoją strefę komfortu i jak wiecie poleciałam na pielgrzymkę sama, bez znajomych. To był dla mnie ważny czas. 

I spełniłam swoje małe pragnienie - zrobiłam sobie tatuaż.  Mały, delikatny. Myślałam o nim prawie 20 lat... 

To był zdecydowanie przełomowy rok, działy się cuda codzienności - tak jak było napisane w kalendarzu, który mi towarzyszył w tym roku. 

Mam nadzieję, że Wasz rok też był dobry. Wiadomo, było też trochę ciężkich chwil, ale staram się widzieć jednak pozytywy. I dziękuję Panu za to, czym mnie obdarzył w tym roku.

Od tego roku noszę też okulary do czytania :)

Ściskam Was mocno i mam nadzieję, że jakoś się zbiorę żeby tu wracać....